Эрх баригчид сүүлийн 8 жил засаглахдаа товойчих томхон үйлдвэр нэгийг ч барьсангүй. Дайн, цар тахал руу буруугаа бухаж, ард түмний бухимдлыг халамжаар таглаж, аргалсаар өдий хүрлээ. Авлигалтай тэмцэнэ гэх том зорилтын цаана ах нараа намнаж, намаа сүйрүүлэх зам л үлдсэнийг үе үеийн Ерөнхий сайд анзаараагүй гэхэд хилсдэхгүй. Сонгууль ойртохоор л тэтгэвэр, цалин, халамжийг хавтгайруулан нэмэхээр улайрч төсвийг төнхөж, эдийг засгийг элэгдэж унагах муйхар аргаар гаршсан нь өдгөө давтагдаж байна. Ард түмэн тэнэг бишийг ойлгох ухаан хоцрогдсон намд төрөхгүй бололтой.

Дэлхий цаг тутамд шинэчлэгдэхэд Монгол маань бахь байдгаараа хэрүүл уруултай, хэмхэлдээн уралцаантай өдөр бүр маргааны сэдэвтэй болж байгаа нь туйлын муу ёр юм. Үндэстнээ сэргээх ямар ч нэгдсэн бодлого зорилт өмнөө тавилгүй зөвхөн төгрөг,юань, доллар, төрийн яам, түрүүчийн авлигач нартайгаа зууралдсаар өдий хүрчээ.

Ерөнхийлөгчийн байр суурь анхнаасаа бүтэлгүйтэж, ард түмнийхээ дунд нэр хүндгүйд тооцогдохоор улсын эв нэгдэл, үндэсний үнэт зүйлс алдарч талцал тамын зовлон болсон нь халамжаар угжиж хамжлагаа болгох гаднын хорт явуулга гэлтэй. Авлигалын амархан зогсоож болох ил гарцууд харагдсаар атал ямар нэг чөдөр, тушаанаасаа яагаад ч салж чадахгүй, шүүхийн шатны гацаанд ганихран бууж өгдөг засагтай байгаа нь эмгэнэл шахуу. ҮХНӨ-үүдээр Ерөнхий сайдын эрх мэдэл улам л батжиж чадсан ч стратеги нь сул Засгийн газар бүдчиж, бүрэнхийлсээр өдий хүрэв үү?